بررسی ارتباط بین یادگیری خودراهبر و میزان سواد فناوری اطلاعات و ارتباطات دانشجویان گروه علوم مهندسی دوره‌های یادگیری الکترونیکی مورد مطالعه: موسسه آموزش عالی مهرالبرز

Abstract

پژوهش حاضر با هدف تبیین یادگیري خودراهبر براساس میزان سواد فناوري اطلاعات و ارتباطات دانشجویان گروه علوم مهندسی دورههاي یادگیري الکترونیکی موسسۀ آموزش عالی مهرالبرز انجام شده است. جامعه آماري تحقیق شامل همۀ دانشجویان، 148 نفر و حجم نمونه 108 نفر است که گزینش آنها از روش نمونهگیري تصادفی ساده استفاده شد. ابزار گردآوري دادهها، پرسشنامه یادگیري خودراهبر و سواد فناوري اطلاعات و ارتباطات است که روایی آن به وسیلۀ استادان و ضریب پایایی آن بهوسیلۀ آلفاي کرانباخ به میزان 84.38 تأیید شده تک نمونه، T است. براي تحلیل دادهها از آمار توصیفی و آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و ضریب رگرسیون گامبهگام استفادهشده است. نتایج مربوط به بررسی سؤالات پژوهش نشان داد که: 1. بین تمامی مؤلفههاي یادگیري خودراهبر و سواد فناوري اطلاعات و 0 وجود دارد 2. میان / ارتباطات همبستگی مثبت و معناداري در سطح 05 وضعیت یادگیري خودراهبر با ویژگیهایی نظیر جنسیت، سن، معدل و اشتغال دانشجویان تفاوت معناداري وجود ندارد 3. نتایج رگرسیون گامبهگام بیانگر این است که از بین مؤلفههاي سواد فناوري اطلاعات و ارتباطات، مؤلفه ترکیب کردن، بیشترین توان پیشبینی عوامل مؤلفۀ خودراهبري را دارد.