مدیریت ریسک طراحی و احداث ایستگاه های مترو تهران

Abstract

امروزه در شهرهای بزرگ، متروها به عنوان یکی از کلیدی ترین و مهمترین اجزای شبکه حمل ونقل شهری و زیرساخت ها به شمار می آیند. احداث این نوع زیرساخت ها در کشورهای توسعه یافته و حصول نتایج مناسب از به کارگیری آنها در کاهش مشکلات حمل ونقل شهری، لزوم توجه به استفاده گسترده از این مستحدثات را در کشورهای درحال توسعه اجتناب ناپذیر می نماید. از طرفی، طراحی و اجرای چنین پروژه های عظیمی در داخل کشور با هزینه قابل توجه، همواره ممکن است با خطرات و تهدیدهایی همراه باشد. این خطرات و تهدیدها به عنوان یکی از اصلی ترین چالش های احداث مترو در هر سه فاز طراحی، اجرا و بهره برداری محسوب شده و برای نیل به پیشرفت و توسعه پایدار در زمینه ساخت و نگهداری سازه های زیرزمینی، بایستی مطالعه ایمنی و ارزیابی ریسک ناشی از وقوع آنها موردبررسی قرار گیرد. در این خصوص، اولین گام شناسایی خطرات و تهدیدها و بررسی تبعات وقوع آنها بر تونلهای مترو درون شهری است. در فاز بهره برداری مطالعه و بررسی انواع خطرات و تهدیدهای مترتب بر تونلهای درون شهری نشان می دهد که خطراتی از قبیل آتش سوزی(غیرعمدی)، تصادف وسایط نقلیه، ورود آبهای سطحی و سیلاب، زلزله و عدم توجه به بحث تعمیر و نگهداری و همچنین تهدیدهایی از قبیل انفجار، انتشار عوامل شیمیایی، بیولوژیکی، رادیواکتیویته، حملات سایبری، آتش سوزی (عمدی) و عملیات خرابکارانه را بایستی در مبحث مدیریت ریسک و تامین ایمنی تونل های درون شهری لحاظ نمود؛ لذا در تحقیق پیشرو، ابتدا مدیریت ریسک های پروژه با رویکرد توسعه پایدار انجام گرفت، سپس بررسی تحلیلی عدم قطعیت های مطرح در پروژه، شناسایی و تعریف منشاها و علل وقوع ریسک ها در پروژه، ساختار شکست ریسک پروژه، مصادیق معیارهای ریسک در پروژه، تحلیل کیفی ریسکها صورت پذیرفته است و درنهایت ۱۰ ریسک برتر و تعیین زمان احتمالی وقوع ریسک، سازمان های ایجادکننده ریسک و همچنین سازمان های در معرض ریسک معرفی گردید.