مروری بر تجارب بهسازی، نوسازی، باز زنده سازی و بازآفرینی بافت های ناکارآمد شهری با رویكرد توسعه پایدار (مطالعه موردی: برخی از کشورهای درحال توسعه)

Abstract

امروزه رشد شتابان جمعیت شهرنشین، هجوم جمعیت مهاجر به شهر های بزرگ و لزوم پاسخگويی به نیازها و ارائه خدمات شهری، ضرورت به کارگیری تمام توان و ظرفیت های موجود شهر را بیش ازپیش نمايان می سازد. بدين منظور لازم است تا به جای رشد بی رويه شهر به صورت افقی از طريق پر کردن بافت موجود شهر، افزايش متعادل تراکم و تغییر کاربری بناهای قديمی و آلوده کننده، به رشد و توسعه پايدار شهر دست يافت. از ديگر سو، شهرهای کهن سال در گذر زمان تغییر شكل می دهند و به ناگزير با ضرورت فرايند پیوسته ای از بازسازی و بازآفرينی روبرو می شوند. کشورهای درحال توسعه در فرايند بازسازی و نوسازی شهری نسبتا جوان می باشند. تلاش اين کشورها عمدتا معطوف به حل مشكلات محله های فقیر شهری است که بالغ بر 33 الی 03 درصد از جمعیت شهری اين کشورها را در خود جای می دهند و سريع الرشدترين قسمت های شهری اين بخش از جهان به شمار می آيند. سیر تكوين بازسازی و نوسازی در کشور ايران نیز از پیش از انقلاب اسلامی آغاز و تاکنون نیز ادامه دارد که به موازات توسعه شهرها پیشرفت هايی در عرصه مرمت، نوسازی و بهسازی شهری رخ داده است. فلذا در تحقیق پیش رو ابتدا به صورت اجمالی بافت های ناکارآمد شهری و همچنین توسعه پايدار در اين بافت ها موردبازنگری و مرور انجام می گیرد. در ادامه، تعريف مفاهیم کلیدی مورداستفاده در اين مقاله به همراه بررسی تجربیات نوسازی شهری در کشورهای درحال توسعه به همراه راهبردها و سیاست های آنان ارائه می گردند تا در پژوهش های آتی به راهكارها و الگوهايی برای بهسازی، نوسازی، باز زنده سازی و بازآفرينی مطلوب بافتارهای اين چنینی بالاخص در کشور ايران رسید.