بررسی نقش مدل سازی اطلاعات ساختمان (BIM) در مهندسی زیرساخت های حمل ونقل با رویکرد توسعه پایدار

Abstract

فرآیندها و تکنولوژی های دیجیتال روش ساخت مانند مدل سازی اطلاعات ساختمان ، تحویل و مدیریت پروژه ها را پیوسته تغییر می دهند که امروزه از آن در بسیاری از ابرپروژه های ساخت وساز استفاده می شود. مدل سازی اطلاعات ساختمان مجموعه ای از تکنولوژی ها، فرآیندها و سیاست ها است که مشارکت کلیه ذینفعان را در طراحی، ساخت و بهره برداری از یک پروژه ممکن می سازد. تصور عموم بر این است که تنها طراحان و سازندگان از مزیت های تعریف مدل های مجازی سه بعدی بهره مند می شوند. این مدل ها بیشترین کاربرد را برای کارفرما خواهد داشت که آن ها را قادر به کنترل پیشرفت پروژه، نظارت بر جریان نقدینگی بر اساس عملکرد و مدیریت عملیات می سازند ]۱[. داشتن یک پلتفرم دیجیتالی که منابع مختلف داده را با رعایت اصل امنیت به هم متصل می کند، باعث بهره مند شدن تمام ذینفعان از مزایایی همچون جست وجوی اطلاعات و برنامه ریزی برای کلیه دارایی ها می شود. از مدل سازی اطلاعات ساختمان می توان در فعالیت هایی همچون جمع آوری اطلاعات (با استفاده از اسکن لیزری)، ایجاد (برنامه ریزی ساخت، تخریب و عملیات)، آنالیز (تشخیص برخورد یا شناسایی تصادم، شبیه سازی)، مدیریت (پیش ساخته سازی)، عملیات (نگه داری) و نظارت استفاده کرد]۲[.درحالی که ما می دانیم از مدل سازی اطلاعات ساختمان (BIM) در طیف عظیمی از پروژه های ساختمان استفاده می شود و می تواند در ساخت زیرساخت ها و جاده ها به ما کمک کند، آیا ما واقعا از پتانسیل کامل آن استفاده می کنیم؟