بررسی ریسک سرمایه گذاری در انرژی های تجدیدپذیر در ایران

Abstract

مدیریت ریسک روشی پژوهشی و پویشی است که برای اگرهایی که در انواع پروژه ها وجود دارند پاسخ مناسبی پیدا می کند. به بیانی دیگر اگرهای مختلف در تمامی بخش های کاری توسط مدیریت پروژه مطرح شده و تاثیرات رخدادها، اتفاقات و پیشامدها بررسی می شود. ریسک پروژه های سرمایه گذاری در حوزه انرژی های تجدیدپذیر ایران ابعاد مختلفی دارد که شامل ریسک های اقتصادی، ریسک مدیریت مشتریان، ریسک قوانین و مقررات، ریسک تکنولوژی تولید انرژی و ریسک بازگشت سرمایه می باشد که در این پژوهش به بررسی و مدیریت ریسک های این گونه پروژه ها در کشور ایران طی دوره ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۸ پرداخته شده است. پژوهش حاضر از حیث هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات از نوع توصیفی –پیمایشی است. برای جمع آوری اطلاعات مربوط از روش کتابخانه ای - میدانی و به صورت پرسشنامه استفاده شد. با توجه به هدف و موضوع جامعه آماری، این پژوهش شامل سرمایه گذاران، مدیران و کارشناسان مرتبط با امر سرمایه گذاری در حوزه انرژی های تجدیدپذیر در بخش دولتی و خصوصی است پرسشنامه به طور خوشه ای چند مرحله ای بین همه آنها توزیع گردید. برای تعیین روایی پرسشنامه ها از روش روایی محتوایی استفاده گردید. همچنین برای تعیین پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده و ضرایب نشان داد که ابزار جمع آوری اطلاعات از پایایی بالایی لازم برخور دار می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که که ریسک بازگشت سرمایه با امتیاز ۴.۴۸ از ۵ و احتمال وقوع ۸۹ درصد بیشترین امتیاز و شدت اثر را از میان تمامی ریسک های این پروژه ها دارد و به ترتیب ریسک های قیمت های حامل انرژی با امتیاز ۴.۳ از ۵ و احتمال وقوع ۸۶ درصد، ریسک های کمبود سرمایه گذار و شریک سرمایه گذاری و ریسک قوانین و مقررات با امتیاز ۴.۲۷ از ۵ و احتمال وقوع ۸۵ درصد، ریسک طرح های تشویقی و بازدارنده با امتیاز ۴.۲۲ از ۵ و احتمال وقوع ۸۴ درصد، ریسک تکنولوژی تولید انرژی با امتیاز ۴ . ۲۱ از ۵و احتمال وقوع ۸۴ درصد، ریسک عدم تمایل بخش خصوصی جهت سرمایه گذاری با امتیاز ۴.۱۷ از ۵ و احتمال وقوع ۸۳ درصد و ریسک مدیریت مشتریان با امتیاز ۴.۰۴ از ۵ و احتمال وقوع ۸۰ درصد در رده های بعدی قرار می گیرند.