طراحی دستیار هوشمند آموزشی مبتنی بر عامل و بررسی اثربخشی آن در پرتال هاي یادگیري الکترونیکی

Abstract

مقدمه: امروزه پرتال هاي آموزشی به وسیله سازمان ها براي ترویج یادگیري الکترونیکی راه اندازي می شوند. در این پژوهش با تمرکز بر طراحی عامل هاي انسان گونه، نوعی عامل هوشمند به عنوان دستیار آموزشی، طراحی و سپس اثربخشی آن در کارکرد پرتال آموزشی ارزیابی گردید. مواد و روش ها: این تحقیق در دو مرحله تولید نمونه اي از عامل هوشمند و پس از آن ارزیابی اثربخشی آن، در سه گروه آموزشی (MBA، مدیریت فناوري و مدیریت صنعتی) مؤسسه مهرالبرز در سال 1392 انجام شد. روش تحقیق در مرحله اول آزمایشی و نمونه سازي و در مرحله دوم نوع پیمایشی - توصیفی بود. 31 نفر از دانشجویان دوره الکترونیکی مؤسسه مهر البرز با روش نمونه گیري تصادفی در دسترس، انتخاب گردیدند. ابزار گرداوري داده ها، پرسشنامه اي محقق ساخته مبنی بر مدل !تأیید انتظار! بود که روایی آن با تأیید خبرگان و پایایی آن با ضریب الفاي کرونباخ 0/895 مورد تأیید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون هاي پارامتریک در نرم افزار MINITAB نسخه 14 انجام شد. نتایج: با بررسی نتایج حاصل از تعامل 31 دانشجو با عامل طراحی شده از طریق سیستم مدیریت یادگیري الکترونیکی مؤسسه مهرالبرز و بر مبناي مدل مفهومی اثربخشی آموزش الکترونیکی، متغیرهاي آسانی استفاده، رضایت کاربر و مفید بودن، به ترتیب نمراتی معادل 58 ،55 و 57 درصد با سطوح معناداري به ترتیب 0/09 ،0/03 و 0/01 را کسب کردند که نشان دهنده اثربخشی کلان این عامل در سطح متوسط می باشد. نتیجه گیري: یافته هاي پژوهش موثر بودن دستیار هوشمند آموزشی در پرتال هاي یادگیري الکترونیکی را اثبات نمود.