ارزیابی موانع موجود جهت پیاده سازی مفهوم ساخت پذیری در صنعت ساخت و ساز

Abstract

ساخت پذیری استفاده توامان از دانش و تجربه برای بهینه سازی ساخت و ساز در تمامی مراحل برنامه ریزی، طراحی، تدارکات، و اجرا برای رسیدن به اهداف کلی پروژه است. بسیاری از مشکلات پروژه های ساخت و ساز ریشه در مجزا بودنو عدم یکپارچگی در فازهای پروژه دارد. طراح بایستی درک درستی از اجرا داشته باشد، ولی آن چه که متداول است طراحی بدون تجربه اجرایی می باشد. عواملی نظیر فقر تصمیم گیری، عدم اطلاع از جزییات طراحی اجزای یک پروژه، هماهنگی ضعیف بین عوامل، تخمین نادرست زمان و هزینه، می توانند منجر به عدم ساخت پذیری طرح شوند. در اینتحقیق هدف ارزیابی شرایط و موانع موجود جهت تسهیل حضور پیمانکاران در مراحل اولیه مطالعات و طراحی به منظور اجراسازی مفهوم ساخت پذیری می باشد. برای بررسی پژوهش های گذشته و تفسیر آن ها از روش مطالعات کتابخانه ایفراترکیب استفاده شده و سپس از طریق آنالیز توصیفی و آنالیز الگویی طبقه بندی داده ها صورت گرفته است. و درنهایت موانع موجود در سه گروه )کلان موانع( طبقه بندی شده و مورد ارزیابی قرار گرفته اند. با وجود اینکه اثرات یک طراحی ضعیف یا تصمیم گیری ضعیف در طراحی می تواند به طور جدی عدم سازگاری در عملکرد پروژه های ساخت نظیرافزایش هزینه ها، زمان ساخت، و کاهش کیفیت کلی را به همراه داشته باشد، باز هم اثرات تصمیمات طراحی در ساخت پذیری نادیده گرفته می شود، در حالی که دستیابی به موفقیت در پروژه های عمرانی بدون بازنگری و اصلاح توامان فرآیند طراحی و ساخت پروژه دور از واقعیت و ناشدنی است. مشکلات ارتباطی )حضور پیمانکاران در مراحل طراحی( ساخت پذیری را تحت تاثیر قرار می دهد. تا حد ممکن باید قبل از ساخت بر تسهیل ساخت پذیری تمرکز شود و شناخت موانع موجود، جهت رفع آن ها، بسیار حائز اهمیت است. با یافتن موانع موجود جهت پیاده سازی مفهومساخت پذیری، می توان راهکارهای موثرتری جهت تسهیل حضور پیمانکاران در این زمینه ارائه داد.