دستیابی به پایداری با رویکرد مهندسی ارزش در مرحله طراحی پروژه ( مطالعه موردی : بکارگیری مهندسی ارزش در طراحی پارک پایدار چهل بازه

Abstract

همزمان با افزايش جمعيت، كمبود منابع، پيچيدگي هاي انسان در طبيعت و تغيير پارادايم توسعه از كلاسيک به نوين، توسعه پايدار به يکي از مهمترين چالش هاي قرن حاضر تبديل شده است. اكثر پروژه ها در طول عمر خود به دليل مصرف بيش ازحد انرژي و منابع محيطي، آلودگي هوا و توليد ضايعات تجديدناپذير، تاثير فوق العاده اي روي محيط خواهندگذاشت و پي آمدهاي زيست محيطي خود را به نسلهاي آينده به طور كاملا آشکار منتقل مي كنند. حفاظت و استفاده خردمندانه از محيط زيست و دسـتيابي بـه توسعة پايدار از ضريب اهميت بالايي برخودار مي باشد. بخش زيادي از مشکلات پايداري پروژه هاي ساخت مربوط به تصميمات اتخاذشده در طول فاز طراحي مي باشد. با توجه به ناكارآمدي روش هاي مرسوم در رسيدن به طرح پايدار از مهندسي ارزش كه فرايندي طرح ريزي و تثبيت شده و ارائه دهندهي ساختار جامع، خلاق، كلنگر مي باشد، استفاده مي گردد، به منظور اينکه از طريق مشاركت ذينفعان و يک تيم چندتخصصه، با استفاده از خلاقيت و كاركردگرايي با هدف پايداري، مسائل مربوط به طرح ناپايدار حل شود. اين پژوهش علمي كاربردي تلاش دارد كه چالش هاي دستيابي به طراحي پارک پايدار با رويکرد مهندسي ارزش را برطرف نمايد. بدين منظور با استفاده از روش هاي مطالعه كتابخانه اي و ميداني، پيرامون اهميت زيست محيطي و اقتصادي و اجتماعي پارک هاي شهري، اطلاعات گردآوري و معيارهاي تاثيرگذار در اصول طراحي پارک پايدار تعيين و دستهبندي ميگردد و از آن در روششناسي مهندسي ارزش در دستيابي به هدف پايداري استفاده مي شود. اين پژوهش، چگونگي انجام مهندسي ارزش در طراحي پارک چهل بازه را توصيف ميكند كه در برگيرنده اهداف پايداري مي باشد. نتايج آن منجر به پشتيباني از تفکر پايداري توسط اعضاي تيم ارزش و ذينفعان ميشود. در نتيجه منجربه افزايش شاخص ارزش گزينه هاي پايدار و در نهايت دستيابي به بهترين ارزش در سراسر عمر پروژه و نيل به توسعه ي پايدار منطقه مي گردد.